Merak Uyandıran Gizemler ve Tarihi Gerçekler

   İnsanlığın en büyük merak uyandıran gizemlerinden birisi hiç şüphesiz ölümden sonra ne olduğu konusudur. Hayatın en büyük realitelerinden biri olan ölüm, canlıların bedensel işlevlerinin tamamen ortadan kalkması olarak tanımlanmaktadır. Materyalist bilim insanları insanın ölümüyle herşeyin sonlanacağını düşünürken, semavi kaynaklarda  ruhun ölmediği ve hesaba çekileceği günü beklediği belirtilmektedir. Diğer taraftan bazı inanç sistemlerinde, ruhun yeni bir bedende tekrar doğacağına (reenkarnasyon) inanılmaktadır. Her saatte ortalama altı bin insanın öldüğü günümüzde, azımsanmayacak sayıda insanlar gerek tıbbi müdahalelerle gerek kendiliğinden tekrar hayata dönmektedir. Ölümle yeniden hayata dönme arasındaki bu küçük zaman diliminde kişilerin şahit olduğu ve bizzat tecrübe ettiği olaylara ölüme yakın deneyimler ismi verilmektedir. Özellikle koma halindeyken ve kalbi belli bir süre durup tekrar çalışan insanlar bu deneyimi yaşamaktadır. Hemen hemen hepimizin duyduğu bu tüyler ürpetici hikayelerin aslında birçoğunda ortak noktalar bulunmaktadır. Bu deneyimi tecrübe eden birçok insan yeni bir boyuta geçildiği konusunda hem fikirlerdir. Peki tecrübe edenlerin anlatılmasının çok zor olduğunu belirttiği ve çoğunlukla olumlu olan  bu deneyimler nelerdir?



   Ölüme yakın deneyimler yaşayan insanların anlattıkları, birçok bilim adamının bu konu üzerine eğilmesine neden olmuştur. Ölüme Yakın Deneyim terimi ilk olarak Amerikalı araştırmacı hekim Dr.Raymond Moody tarafından ortaya atılmış ve Dr. Raymond Moody ve Dr. Elisabeth Kubler Ross, bu deneyimi yaşayan insanların anlattıkları ve hastane raporları üzerinde çalışmıştır. Sundukları çalışmalarda; ölü teşhisi konulan kişilerin tekrar yaşama döndükleri süreç içerisinde odada dolaşarak yaşananları birebir hatırladıklarını (hemşire ve doktorlar arasındaki konuşmalar, yapılan müdahaleler), hatta sadece kendilerine müdahale yapılan odayı değil, diğer odalarda yaşanan olaylardan da bahsetmişlerdir. Bu deneyimi yaşayan insanların anlattıkları hastane çalışanları tarafından doğrulanmıştır. Bu konuda Amerika ve İngiltere'de yapılan çalışmalarda da  ortalama %11-%23 arası bu deneyimi tecrübe eden insanlara rastlanmıştır. Bu açıdan baktığımızda her beş insandan birinin bu deneyimi yaşaması hiçte azımsanmayacak bir orandır. Bu konuda araştırma yapan bilim insanı Dr. Karlis Osis genel olarak ölüme yakın deneyimleri üç aşama altında incelemektedir.



   Ölüme yakın deneyimlerin ilk aşaması ruhun bedeni ilk terkederken hissettiği  ve hafiflik hissinin oluştuğu aşamadır. Bu aşamayı tecrübe eden insanların birçoğu ruhun bedenden ayrı olarak hareket ettiğini, hareketsiz duran bedenlerine yukarıdan baktıklarını, gökyüzüne doğru yükseldiklerini, bunun yanında mutlu, huzurlu ve sakin hissettiklerini belirtirler. Bu seviyenin bir diğer önemli ortak noktası deneyimcinin kendini fazlasıyla hafif hissetmesidir. Yine bu aşamada  çocukluktan itibaren hayatından karelerin bir film şeridi gibi izlenmesi en sık karşılaşılan durumlardır. Zaten bizim toplumumuzda da son anda ölümden kurtulan birçok insan 'hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünde geçti' tabirini kullanmaktadır. Bu seviyede ortaya çıkan bir diğer deneyim ise, yaptıkları hatalardan oluşan pişmanlık hissi ile ortaya çıkan affedilme isteğidir.

  ...Babama söyledim kendimi kötü hissediyordum ve oturmaya ihtiyacım vardı. Sonra onun kolları arasında bayılarak düştüm. Hava geçirmez bir aleti yüzüme yapıştırdılar. Alet vücudumdaki oksijeni kuvvetlice çekti. Zaten birkaç dakikadır nefes almıyordum. Hatırladığım ilk şey sol tarafımda bir kadının 'nabzı durdu...nabzı durdu' deyişiydi. O kadına döndüm ve şu an konuştuğum gibi 'elbette nabızımı duyabilirsin yoksa şuan nasıl konuşabiliyorum' dedim ancak kadın beni duymuyordu. Daha sonra yukarıdan bana müdahale ettiklerini gördüm. Bu tüyler ürperticiydi....(Kimberly Clark Sharp, Heather ve Enrique Dominguez'lerin yönettiği Ölümden Dönme Deneyimleri Belgeselinden )



   Ölüme yakın deneyimlerin ikinci aşaması ruhun bedeni terk ettikten sonra  farklı bir boyuta geçtiği aşamadır. Bu aşama ölüme yakın deneyimlerde en mistik olayların yaşandığı kısımdır. Bu seviyeyi tecrübe eden kişilerin büyük çoğunluğu, bir ışık gördüklerini ve bu ışığın içinde oluşan bir tünelde ilerlediklerinden bahsederler. Farklı bir aleme geçiş olan bu seviyede deneyimciler, değişik renklerdeki yoğun ışık bulunan bir yolda ilerlediklerini bu yolculuk sırasında yakınlarını, melekler ve peygamberleri gördüklerini belirtmişlerdir. Bu aşama sırasında deneyimcileri etkisi altına alan his ise, içlerini kaplayan sevgi ve sevgiye ulaşma dürtüsüdür. Tünelin sonunda ruhani varlıklarla konuştuğunu iddia edenlerin birçoğu, kendilerine daha zamanlarının gelmediğinin söylendiğini yada işaret edildiğini belirtmişlerdir. Bazı deneyimciler ise, o an yaşadıkları yoğun sevgi hissi nedeniyle tekrar dünyaya dönmek istemediklerini, ancak bunu başaramadıklarını söylemektedirler.


  ...Altımda bir ışık patladı. Milyonlarca ışık güneşten daha parlak...Bu benim kelime hazinemi zorluyor. Onu ışıktı işte diye tanımlayamam. Daha sonra sağ tarafımda pencere gibi bir delik oluştu. Sanki o pencereden girersem bir daha dönüşü olmayacaktı. O benim sınırımdı. Tam ok gibi uçarak pencereden geçmek üzereydim ki bir anda 'bekle' diye bir ses duydum. Diğer tarafa baktığımda karşıma bir yığın insan portresi çıktı ve altlarında isimleri yazılıydı. Bunların hiçbirisini tanımıyordum o an 'Yaşamayı seçersen bunlar hayatına girecek kişilerdir' diye bir ses duydum ya da hissettim. (Kimberly Clark Sharp)

  ...Sanki güneş batarken denizin üzerine bıraktığı ışık oyunları üzerinde uçuyordum. O kadar enfes bir histi ki okyanusun üstünde pike yapan bir hareket hissi vardı. Güneş büyüdükçe büyüdü ve güneşe doğru girdiğimi farkettim. Sonra güneşin içindeydim ve bu varlık sanki bir ebeveyn gibiydi. Sanki bana sarılıyordu. Sanki bir bebekmişim gibi beni seviyordu. O kadar güzel bir histi ki... Ben bu ebeveyni çok sevmiştim. Aslında hiçbir şey görmemiş ve işitmemiştim. Sadece yoğun parlak ışık, sıcaklık ve sevgiydi. Biz sadece sevgiydik...(Lousia Peck, Heather ve Enrique Dominguez'lerin yönettiği Ölümden Dönme Deneyimleri Belgeselinden)
      

    Ölüme yakın deneyimlerin son aşaması ise, ruhun bedene geri döndüğü aşamadır. Bu aşamada, kişi ikinci seviyede gittiği boyut ya da alemden tekrar dünyaya döndüğünü ve fiziksel bedeninde tekrar hayat bulduğunu belirtmektedir. Bu tecrübeyi yaşayan birçok kişi buna bir yeniden doğuş ya da ikinci şans gözüyle bakar. Bu durumu tecrübe etmiş insanların büyük çoğunluğunda maddi hayat önemini yitirmekte ve manevi hayatın önemi artmaktadır. Bu deneyim kişilerin hayatlarına bakış açılarını tamamıyla değiştirmektedir. Kimileri tamamen yalnız kalmayı ve inzivaya çekilmeyi tercih ederken, kimileri ise kendisine bir misyon verildiği inancıyla bu yaşadıklarını bütün insanlara anlatmaya ve onların hayata bakış açılarını değiştirmeye çalışırlar. 

   ....ve bütün arı sokmalarını teker teker hissettim. Yanma hissini, şişmeleri...Herşeyi misliyle teker teker hissediyordum. Mükemmel değildim. Benliğim ve nefsim bunun farkına vardıkça ikisi de o alemde ağırlık kazandılar ve ben alçaldım alçaldım alçaldım dünyaya kadar ve vücudumun titreşimine geri döndüm.... Biz ölümden dönenler için üzerimizde bir sorumluluk taşıyoruz. İnsanlara söylememiz lazım. Bizler ölmüyoruz başka bir yere geçiyoruz. Eğer kelimelerle ifade edebilseydim güzel güzel güzel güzel bir olay....  (Ölüme yakın deneyiminde küçüklükte arılar ile ilgili bir anısını gören deneyimci Roland A.Webb, Heather ve Enrique Dominguez'lerin yönettiği Ölümden Dönme Deneyimleri Belgeselinden ) 



   Materyalist görüşe sahip ve ruhsal tecrübelere inanmayan bilim adamları, ölüme yakın deneyimleri genellikle; vücudun oksijen eksikliği ve kan basıncının azalması, korkunun artması gibi tehdit edici durumlara bedenin bir anda maruz kalmasıyla verdiği kimyasal tepkiler olarak bakarlar. Onlara göre, beyin böyle durumlarda heyecan ve korkunun artmasıyla glutamat salgılar. Normalde beyin hücreleri için toksin görevi gören bu hormonun nüfuz etmesinin engellenmesi için, beyin glutamatın bağlandığı reseptörleri kapatır ve diğer hormonların salınımına hız verir. Salgılanan bu hormonlardan en etkilisi ise, şizofreni ile ilişkilendirilen agmantin ve ketamindir. Bu hormonların  salgılanmasıyla beyinde birçok  psikotik belirtilerin ortaya çıktığı belirtilmektedir. Bu görüşü savunan bilim adamları bu belirtiler sonucunda oluşan halüsinasyonların ölüme yakın deneyimler olduğunu savunurlar. 

   Diğer taraftan, doğum ve ölüm anında en yüksek seviyeye çıkan ve epifiz bezinin çalışmasını sağlayan melotonin hormununun bu halüsunasyonlara sebep olduğunu iddia eden bilim insanları bulunmaktadır. Sinir bilimci araştırmacılar Olaf Blanke ve Sebastian Dieguez iki tip ölüme yakın deneyim olduğunu iddia etmişlerdir. Onlar, ölüm deneyimi sırasında görülen şeyleri beyinin sol ve sağ yarım küresiyle ilişkilendirmişlerdir. Beynin sol yarımı ile ilişkilendirilen birinci tipte deneyimcilerin farklı zaman algısı ve uçma hissine kapıldıkları, sağ yarımı ile ilişkilendirilen ikinci tipte ise ruhlarla konuşma, imge ve semboller görme ile müzik duyma gibi tecrübeler yaşadıklarını belirtmişlerdir. Yine ünlü araştırmacı Carl Sagan ölüm stresinin doğumun anımsanmasına yol açtığını, bu deneyimi yaşayanların gördüğü tünelin 'doğum kanalının yeniden bir canlandırması' olabileceğini savunmuştur.



  Ölüme yakın deneyimleri dini açıdan değerlendiren araştırmacılar, yaşanılan tecrübeleri ölümden sonraki hayatın bir ispatı olarak görürler. Yaşadığı bu tecrübede birçok insan Tanrı'yı, peygamberleri, melekleri gördüklerini ve onlarla konuştuklarını iddia etmişlerdir. Yine önceki yaşamında ateist olan bazı deneyimciler bu tecrübeyi yaşadıktan sonra Tanrı'nın varlığına inadıklarını belirtmişlerdir. Bu olguyu yaşayan insanların birçoğu, bunu Tanrı tarafından bahşedilen ikinci bir hayat ve şans olarak görürler. Bu deneyimler ile ilgili ortaya atılan bir diğer iddia ise, yaşayanların ilerleyen süreçte bazı psişik yeteneklere sahip olduklarıdır. Bu deneyimi yaşayan insanlara hayatlarında neler değiştikleri sorulduğunda birçoğu, olacak olayları önceden hissettiklerini belirtmişlerdir. Bunun yanında bu tecrübe sayesinde birçok insan ölüm korkusunu yendiğini, hayatının anlamının onlar için değiştiğini ve insanlara eskisine göre daha fazla sevgi ve hoşgörüyle baktıklarını belirtmişlerdir. Sonuç olarak, sayısız örneğine tanıklık ettiğimiz ölüme yakın deneyimler, ister bilinçaltımızın bir oyunu, ister ölüm sonrası hayat gerçeğinin bir yansıması olsun insanların yaşamlarında derin izler bırakan en büyük gizemlerden birisidir. 

  İnsan beyninde yer alan, bir bezelye tanesi büyüklüğüne sahip olan (5mm ile 8mm arasında 100 ile 180 miligram ağırlığında) ve çam kozasına benzeyen epifiz bezi, gerek tarihsel kaynak ve sembollerde gerek bilimin gelişmesine paralel olarak ortaya konulan çalışmalarda insan bedeninin en gizemli organı olarak görülmektedir. Beynin birçok gizeminden biri olan epifiz bezini diğer organlardan ayıran en önemli özelliklerinden birisi ise, gözdeki retina, mercek ve renk alıcıları gibi dokulara sahip olması ve tamamen kapalı bir ortamda olmasına rağmen gözümüz gibi ışık kaynaklarını algılamasıdır. Bu kadar küçük ve önemsiz görülmesine rağmen böbrekten sonra en fazla kanın pompalandığı organ olan epifiz bezi, simetrik şekilde ikiye bölünmüş ve herşeyden iki tane olan beynimizde eşi olmayan tek organdır. Peki antik çağlardan günümüze kadar önemi artarak devam eden ve kalp gözümüz olduğu iddia edilen bu organın ardındaki sır perdesi nedir?


 İnsanoğlunun epifiz bezinin önemini idrak edişi, antik çağlara kadar dayanmaktadır. Budanın kalpağında, Mısır, Asur  ve Sümer duvar resimlerinde, Antik Yunan'dan günümüze ulaşan eserlerde, Papa'nın asasında, Güney Amerika yerlilerinde ve Hintlilerin dini ritüellerinde çam kozası şeklinde tasvir edilmiştir. Günümüzde de Hindular ile Şamanizm inancına sahip bozkır insanları 3. göz ve sezginin gözü  olarak isimlendirdikleri epifiz bezini alınlarının ortasında oluşturdukları kırmızı noktalarla sembolize etmektedirler. M.Ö 4'ncü yüzyılda yaşamış olan Mısırlı Herolifos epifiz bezine düşünce akımını besleyen salgı bezi olarak nitelendirmiştir. Yine Antik Roma'da ünlü bir hekim olan Bergamalı  Galen epifiz bezinin düşünceleri düzenleyen organ olduğunu belirtmiştir.



   Ünlü filozof Descartes ise, epifiz bezini gördüklerimizi yorumlayan ve ruhun bedene temas ettiği organ olarak tasvir etmiştir. Antik çağlarda epifiz bezinin etkin şekilde kullanıldığı dönemlerde bir pinpon topu büyüklüğünde olduğu, teknolojinin gelişmelerin neden olduğu insanların spiritüel seviyelerindeki  düşüşe paralel olarak bir bezelye tanesi boyutuna kadar küçüldüğü belirtilmektedir. Yakın bir tarihe kadar ise bilim insanları epifiz bezinin evrim sonucu insan vücüdunda körelmiş ve işe yaramayan bir organ olarak adlandırmaktaydılar. Ancak daha sonra yapılan çalışmalar ile özellikle belli evrelerde (uyku, rüya) epifiz bezinin büyüdüğünü ve ışık kaynaklarına gözümüz gibi  farklı tepkiler verdiği ıspatlanmıştır. Çıkarılıp incelendiğinde gözdeki retina, mercek ve renk reseptörlerine benzer dokulara sahip olduğunun tespit edilmesiyle birçok bilim cevresi tarafından 3. göz olarak adlandırılmıştır. Salgıladığı hormonlar ortaya çıktığında ise, ne kadar önemli bir organ olduğu daha net anlaşılmıştır. Gelin bu hormonların neler olduğuna bir bakalım.

  Öncelikle epifiz bezi, insan vücudu için önemli olan üç hormonu salgılamaktadır. Bunlardan birincisi, gündüz ve gece düzenimizi kontrol eden ve karanlıkta salgıladığımız melatonin hormonudur. Melatonin hormonunun en önemli özelliği, insanları hastalıklardan korumasıdır. Yapılan araştırmalarda çok ışıklı ortamlarda çalışan insanların hastalıklara ve özellikle kansere yakalanma riskinin daha fazla olduğu ispatlanmıştır. Bu durumu destekleyen bir diğer araştırma ise görme engellilerin kansere yaklanma riskinin yok denecek kadar az olmasıdır. Epifiz bezinin salgıladığı ikinci önemli hormon serotonindir. Mutluluk hormonu olarak da bilinen serotonin insanın mutlu, canlı ve zinde olmasını sağlayan hormondur. Serotoninin eksikliğinde sıkılgan, yorgun ve depresif ruh hali görülür. Bunun sonucu olarak da anksiyeti bozukluğu, depresyon, panik atak ve şizofreni gibi birçok önemli hastalık ortaya çıkar. 



   Epifiz bezinin salgıladığı son hormon ise ruh molekülü olarak da bilinen DMT'dir. Doğum ve ölüm anında en üst seviyede salgılanan bu hormon normal yaşamımızda ise, uykumuzda salgılanmaktadır. Özellikle rüya gördüğümüz rem safhasında DMT hormonu salgılanması artmaktadır. DMT hormonunun en önemli özelliklerinden biri de, sadece insanlarda değil tüm hayvanlarda hatta bazı bitkilerde de bulunmasıdır. Geçmişten günümüze bazı bitkilerde yoğun  DMT'in olduğunu bilinçli ya da tesadüfi olarak keşfeden insanlar ruhlarını keşfetme noktasında bu bitkilerden yararlanmışlardır. Vücutlarına DMT yüklemesi yapan insanlar asıl gerçekliği bu aşamadan sonra gördüklerini iddia ederler. 



   Kızıldereliler ve Amazon kabileleri yüzyıllardır belli ritüeller eşliğinde, içinde fazlasıyla DMT bulunan  Ayahuasca çayını(kargı kamışı ve uzerlik tohumu karışımı) tüketmektedirler. Bu çayı içmelerinden kısa bir süre sonra bir ışık süzmesi gördüklerini, bu ışık süzmesinden geçerek diğer alemlere geçiş yaptıklarını; bu yolculuk süresince renklerin hiç olmadığı kadar canlı, kendilerini de yüklerinden arınmış olarak olabildiğince hafif olduklarını belirtmişlerdir. Bu deneyimi yaşayanların çoğunluğunda görülen şey ise, kendilerini evrenin bir parçası olarak hissetmeleridir. DMT'in çok fazla miktarda bulunduğu üzerlik tohumundan Mevlana'nın eserlerinde de bahsedilmektedir. Mevlana bir sözünde 'Uzerlik tohumu karanlığı örttü ve gerçek göründü' demiştir. Sufilerin ibadet etmeden önce üzerlik tohumu içmeleri, kargı kamışından yaptıkları neylere üflemeleri ve vahdet inancına sıkı sıkıya bağlı olmaları Güney Amerika yerlilerinin tecrübeleriyle benzerlik göstermektedir. Yine Hz.İsa'nın 'Karanlıkta oturanlar gerçek ışığı görürler' ifadesi epifiz bezinin fonksiyonuyla birebir örtüşmektedir.


  Tarih boyunca birçok insan DMT bulunan bitkileri yemek dışında da bazı yöntemler geliştirerek epifiz bezinin verimli bir şekilde çalışmasını sağlamıştır. Birçok din alimi, budist rahipler ve şamanlar melotonin ve DMT salgılanmasını kolaylaştıran karanlık mağara ve ortamlarda kalmış, uzun süre insanlardan uzak ve hayatlarını devam ettirecek kadar az besin tüketerek transa geçmelerini kolaylaştırmışlardır. Çünkü tıka basa dolu midenin epifiz bezinin çalışmasını olumsuz yönde etkilediği ve insanların sahip olduğu kötü özelliklerin (kıskanclık, haset, dedikodu, bencillik) bu manevi yolculukta bir blokaj etkisinin olduğu düşünülmektedir. Yine cinsel dürtülerin epifiz bezinin çalışmasına ve büyümesine engel olduğu bilimsel açıdan ispatlanmıştır. Özellikle ergenlik döneminde epifiz bezinin en düşük seviyelerine ulaştığı tespit edilmiştir. Geçmişten günümüze birçok din aliminin evlilikten uzak durması ve cinselliği hayatlarından çıkarmaları epifiz bezinin sağladığı ruhani yolculuğun üzerilerinde bıraktığı etkiden kaynaklanmaktadır. Günümüz insanlarının bu denli ışığa maruz kalması, cinselliğe bu kadar kolay ulaşmaları ve sürekli diğer insanlarla iç içe yaşamaları epifiz bezinin kullanılması önünde büyük engeller teşkil etmektedir.  

Şifacı bir Şaman Kadın

  Epifiz bezini etkin şekilde kullanmaya başlayan insanlarda zeka ve algılama seviyelerindeki yükselmeye paralel olarak, bilinç ve bilinçaltının mucizelerini etkin şekilde kullandıkları iddia edilmektedir. Ruhsal olarak sağladığı gelişimlerin yanında, epifiz bezi uyanışı ile  birçok ağır hastalığın çok kolay şekilde atlatılabileceği iddia edilmektedir. Kimi araştırmacılar buna bilinçaltımızın sahip olduğu ancak bizim kullanamadığımız birçok mucizeden biri olduğunu savunurlar. Ayrıca bu insanlar sadece kendilerinin değil çevrelerindeki insanların sıkıntılarını ve hastalıklarını iyileştirmede şifacı bir rol üstlenirler. Her ne kadar bu konu kimi şarlatanlar tarafından suistimal edilse de, gerek Anadolunun ocakcı anaları, gerek insan eli değmemiş uçsuz bucaksız bozkırlarda yaşayan şamanlar ile şifacıları elleriyle dokunmak suretiyle veya yaptıkları dualarla günümüz de dahil birçok insana derman olabilmektedir.



   Epifiz bezi uyanmış bir insan, diğer insanlara göre daha sakin ve dingin bir hayat yaşar. Çünkü uyanık bir epifiz bezinin beyin frekansları üzerinde büyük bir etkisi vardır. Normalde insanlar günlük yaşamlarındaki işlerde (gülmek, ağlamak, konuşmak) beta frekans dalgasını kullanırlar. İnsanların yarı ölüm olarak nitelendirilen uyku moduna geçtiklerinde ise beyin alfa frekansında dalgalar yayarlar. Uyku modunda alfa frekansında dalgalar yayan beynimiz rüya görmeye başladığımız rem safhasına geçtiği zaman ise, en mistik moduna geçerek teta frekansında dalgalar yaymaya başlar. Epifiz bezi uyanmış insanlar bu noktada günlük yaşamlarında alfa frekansında yaşarlar. Bu onların daha sakin, kavgadan uzak ve yaratıcı fikirler geliştirmesine neden olmaktadır. Bu frekansta yaşayan insanlar pozitif bir bakış açısına sahip oldukları için çevresindeki insanlar üzerinde de olumlu etkiler bırakırlar. Epifiz bezini aktif edebilen insanların takıntılarından ve ruhsal rahatsızlıklardan kurtuldukları, problemleri çözmek noktasında başarılı oldukları, empati yetenekleri ile duyarlılıklarının arttığı gözlenmiştir. İnsanların sahip olduğu ancak haberdar olmadığı birçok farklı psişik yeteneğinin olduğu ve bu uyanışla beraber bu yeteneklerin ortaya çıktığı belirtilmektedir. Yine, epifiz bezini aktif eden insanlar gördükleri rüyaların çok daha canlı olduğunu ayrıca gün içinde transa geçerek farklı alemlere gidebildiklerini belirtmişlerdir.



    Epifiz beziyle ilgili ortaya konulan ve dikkat çeken bir diğer önemli teori ise, epifiz bezinin uyanışının, insan hayatı boyunca en üst seviyelere çocukluk dönemlerinde (3-5 yaş arası) ulaşabildiği savıdır. Bu yaşlardaki çocukların yetişkinlerden daha ileri seviyelerde bilinç düzeyine sahip oldukları ve daha sezgisel davrandıkları iddia edilmektedir.  3'ncü gözlerinin açık olması sebebiyle bazı psişik güçlere sahip olduğuna inanılır. Örneğin bu yaşlardaki çocukların sezgilerinin etkisiyle kötü insanları yetişkinlerden daha iyi ayırt ettikleri düşünülmektedir. Yine bu çocukların ebeveynlerinin göremedikleri hayali arkadaşlarıyla konuştuklarına dair birçok psikolojik vaka bulunmaktadır. Ayrıca, televizyonlardaki sihirbazlık programlarında metal cisimlerin güç kullanmadan eğildiğini ve hareket ettirildiğini gören birçok çocuğun evlerinde bunları yapabilmesi bu teoriyi destekler niteliktedir.  Hz. İsa'nın havarilerine 'Bir kez daha küçük çocuk olmadıkça, cennetin krallığına yeniden giremezsiniz' sözü çocuklarda yaşanan ruhsal gelişmişlik seviyesinin bir göstergesidir. 7 yaşından itibaren epifiz bezinin bu etkinliğinin düşmeye başladığı ve ergenlikle beraber cinselliğin çocuğun hayatında yer etmesiyle en alt seviyelere indiği varsayılmaktadır. Kundalini uyanışı adı verilen bir yoga biçimi çocuklukta sahip olduğumuz spirutüel gelişmişlik seviyesine tekrar ulaşmamızı amaçlamakta ve dünya üzerinde büyük rağbet görmektedir.



   Sonuç olarak, birçok bilim insanı ve araştırmacı epifiz bezinin aktive edilmesi ve doğru kullanılmasıyla insanların bazı üstün özelliklere sahip olacağına ve ruhsal yönden üst seviyelere ulaşabileceğine inanmaktadır. Bu durumu daha da ileri götüren kimi araştırmacılar, epifiz bezinin uyandırılmasıyla insanların kolaylıkla telepati yaparak iletişime geçebileceğini ve zamanda yolculuk yapabileceğini iddia etmektedirler. Yetişkinler olarak hayatın zorluklarıyla yüzleştiğimiz yaşam yolculuğumuzda üstün ruhsal gelişmişlik seviyesine sahip olduğumuz çocukluğumuzla bağ kurabilirsek ve epifiz bezimizi tekrar uyandırabilirsek  zorlu hayat mücadelemizi basit bir çocuk oyununa çevirebiliriz. Dünya üzerinde birçok insanın mutsuz olduğu düşünüldüğünde, sınırlarımızı zorlayarak Tanrı'nın bize bahşettiği ancak farkında olmadığımız mucizeleri keşfetmek hayatımızı tamamiyle değiştirecektir. Epifiz bezinin aktive edilmesiyle ilgili yapılması gereken birçok husustan bahsedilse de, hepsinden önemlisi bu süreci başarabileceğine inanmaktan geçer. Ne kadar çok yöntem ve çalışma yapsak da, beynimizdeki blokajları kaldırmadığımız sürece başarısız olmamız kaçınılmazdır.

    Son olarak da hastane ortamında DMT yüklemesi yapılan gönüllü bir deneğin yaşadığı tecrübeyi kendi sözlerinden dinleyelim;

 “Bedenimi geride bırakarak,  dna’larımın içinden geçerek evrene doğru yol aldım. Tam bu anda beyaz ışığı fark ettim ve içine girdim. İçine girer girmez,kendimi bu ışığın bir parçası olarak hissettim  o an ne yapıyor olduğum, geçmişim ve gelecek hissim kaybolmuştu. Bu o kadar keyifli ve haz vericiydi ki, hissettiğim şey anlatılamaz, bu ben değildim, ben aslında her şeydim. Işık olmuştum artık, ışığın ta kendisiydim, ne ayrılık, ne gölgeler, ne de farklılık geçmiş, gelecek tüm hislerim yoktu artık. Sadece beyaz ve sarı olan ışığa odaklandım. Daha sonra bu ışıktan aşağı düşüyor olduğumu tüm benliğimle hissettim. lşığın dışına çıktım ve onun güneşten kopan parçalar olduğunu fark ettim. düşerken, bu muhteşem ayrılmayı hissedebiliyordum diğer tarafa geldiğimde, birdenbire evrendeydim, Büyük bir boşluk ve diğer canlılar.. benimle bu varlıklar arasında bulunan pembe ışıklı gökkuşağına dokundum ve hissettim. Siz hiç gökkuşağına dokundunuz mu? onu beyaz ışığa döndürmek istiyordum. ama bu muazzam pembe ışık, aşk enerjisi ve sevginin işareti olarak insanoğlunun sahip olduğu birşeydi ve ben onlara bunu yollamaya çalışıyordum yaşadıklarımı anlatmak için kelimeler yeterli değil.”



    

  Rüyalar, günlük hayatımızın önemli bir parçası olduğu halde, hakkında çok az şey bildiğimiz vazgeçilmez bir olgudur. Sağlıklı her bireyin gördüğü rüyalar, bir insan uykusunun dörtte birlik kısmını (aktif uyku, ram safhası) oluşturmaktadır. Yani insanların büyük bir kısmı, her gün düzenli olarak rüya görmektedir.  Birçok araştırmacı, gün içinde bilinçli ya da bilinçsiz olarak kaydettiğimiz bütün verilerden (renkler, nesneler, kişiler vb.) gereksiz olanlarının rüya vasıtasıyla temizlendiğini ve zihnin tazelendiğini savunurlar. Rüyalar konusunda en çok tartışma yaratan husus ise, insanlara vermek istedikleri mesajlardır. Rüyalar insanlara gelecekleri konusunda uyarılar ve mesajlar verebilir mi? Yoksa odaklandığımız olayların bilinçaltımızda yarattığı yansımalar mıdır? Bilinçaltımızın yansımaları ise, neden hiç tanımadığımız mekan ve kişileri rüyalarımızda görebiliyoruz? Çoğunlukla  büyük kısmını unuttuğumuz rüyaların tamamını hatırlayacak yöntemler geliştirebilirsek bu geleceğimize yön verebilirler mi?

   İnsanların gördüğü rüyaların birçoğu günlük hayatına ait yaşanmışlıklarla ilgilidir. Çocuk sahibi olmak isteyen bir kadının rüyasında bebek görmesi  ya da cinayet işleyen bir adamın  kurbanını görmesi sürekli zihinleri bu konularla meşgul etmesinden kaynaklanmaktadır. Bunun üzerine çalışma yapan bazı bilim adamları uyumadan önce derin bir şekilde bir konuya odaklandığımızda çok yüksek olasılıkla rüyamızda o konuya ait durumlar, imge ve semboller görebileceğimizi savunurlar. Gün içerisinde yaptığımız hatalar ve pişmanlıklar, rüyalarda karşımıza çıkmaktadır. Buna rüyaların dengeleyici özelliği denmektedir. Bazen rüyalar yaptığımız hataları farketmemizi ve kendimizle yüzleşmemizi sağlar.  

   Bir çok insan sabah kalktığında ilk iş olarak, gördüğü rüyaların anlamlarını öğrenmek için internetten ya da kitaplardan rüya tabirlerine bakar. Rüyalarımıza bilinçaltımızda sakladığımız verilerin bir yansıması olarak değerlendirdiğimizde,  rüya tabirleri çoğu zaman insanları yanlış yönlendirebilir. Çünkü kırmızı bir araba gördüğümüzde kırmızı rengin anlamı kişiden kişiye değişebilir. Birinin en sevdiği renk kırmızı iken, diğerinin en nefret ettiği renk olabilir. Rüyaları anlamlandırma çabaları insanlık tarihi kadar eskidir. Tarihte birçok hükümdarın, kral ve padişahın vazgeçilmez yardımcılarından biri her zaman danıştıkları rüya tabircileri yada kahinler olmuştur. Kutsal metinlerde Firavun'un rüyasını doğru bir şekilde yorumlayan Hz.Yusuf'un Mısır Emirliğine yükseldiğinden bahsetmektedir. Birçok hükümdar, bilim adamı ve sanatçı gördükleri rüyalardan ilham almış ve ona göre karar vermişlerdir. Bu açıdan rüyalar hayatımızı şekillendiren önemli bir olgudur.

  Ancak rüyalara sadece bilinçaltımızın bir yansıması ve  geçmişe ait yaşanmışlıkların bir sonucu olarak görmek çok dar kapsamlı bir bakış açısıdır. Bazen öyle rüyalar görürüz ki; kişiler ve mekanlar hayatımızın hiçbir aşamasında karşılaşmadığımız senaryolardan oluşmaktadır. Geçmişten günümüze birçok insan, geleceğe dair rüyalar gördüğünden ve bunların gerçekleştiğinden bahsederler. Nadiren görülen bu rüyalara genel olarak haberci rüyalar denmektedir. Bazı rüyalar birkaç gün sonrasına ait bilgiler verirken, bazıları uzun süre sonrası hakkında bilgi vermektedir. Tarih boyunca birçok insan geleceğe ait rüyalar gördüğünü iddia etmektedir. Ancak, rüyaların gelecekten haber verdiğini bilimsel olarak ilk ortaya koymaya çalışan kişi, tarihte ilk askeri uçağın planını çizen İngiliz uçak mühendisi olan John W. Dunne'dir. Kendisi özellikle gördüğü rüyaların etkisiyle insanların geleceği görebilme yeteneği üzerinde çalışmalar yapmıştır.

  Dunne'nin gördüğü bir rüya bu konu üzerinde çalışmalar yapmasına neden olmuştur. Rüyasında Dunne, kendisini bir dağın yamacında görmüştür. Gördüğü dağda oluşan çatlaklarda duman ve ateş çıkmaktaydı. Kendisini etrafa bağırıp insanları uyarır şekilde gören Dunne, rüyanın ilerleyen aşamasında bir adada 4000 yerliyi tahliye etmeye çalıştığını ve Fransızlar'dan gemi göndermeleri konusunda yardım istediğini hatta onlarla tartıştığını görür.  Dunne bu rüyayı gördüğünde Afrika'da görevde bulunuyordu. Sabah uyandığında o dönemin en meşhur gazetesi olan Daily Telgraph'ı eline aldığında büyük bir şok yaşadı. Gazetenin mahşetinde Fransa'nın Martinigue adasında yanardağ patlaması olduğunu ve 40 binden fazla insanın öldüğünü öğrenmişti. Detaylarını okuduğunda olayın olduğu yerin rüyasıyla birebir örtüştüğünü farketti. Dunne'nin ikinci rüyası ise, çok daha ilginçti. Bu rüyasında Dunne, her tarafı yüksek çitlerle çevrili iki tarlanın arasındaki yolda yürüyordu. Aniden tarlanın birindeki atın kişnemeye ve hiddetle tepinmeye başladığını gördü. O an atın yüksek çitlerden geçemeyeceğini düşündü ve yürümeye devam etti. Ancak kısa süre sonra atın bu çitlerden atladığını ve kendisine doğru koştuğunu görünce korkuyla uyandı. Olayın sabahında kardeşiyle balık tutmaya giden Dunne rüyadaki gibi bir yolda ilerlediğini farketti ve tarlanın birinde çılgınca tepinen atı gördü. Herşeyin rüyadaki gibi olmayacağın düşünen Dunni ilerlemeye devam etti. Ancak çok kısa süre sonra at çiti aşıp kendilerine doğru koşmaya başlayınca can havliyle kaçarak kendilerini kurtarmışlardı. Özellikle, ikinci rüyasından sonra Dunni'nin rüyaların gelecekten haber verdiği yönündeki inancı artmıştır.

  Bunun kendisine ait özel bir yetenek olduğunu düşünen Dunni yaptığı araştırmalar sonucunda birçok insanın geleceğe ait rüyalar gördüğünü tespit etmiştir. Dunni yaptığı araştırmalarda, bazı fiziksel ve ruhsal şartların kişinin rüyasında geleceği görmesini engellediğini savunmuştur. Gördüğümüz rüyaların %90'ını ilk 10 dakikada unutmamızın, geleceği görmemize engel teşkil ettiğini savunur. Ona göre, rüyalarımızı unutmamanın bir yolunu bulabildiğimiz takdirde, gelecek yönelik birçok mesajlar alabileceğimizi savunmaktadır. Bunun için gece sık sık uyanmaya ve gördüğü rüyaları kaydetmek için yatağının baş ucunda kalem kağıt bulundurmaya dikkat etmiştir. Yine bazı araştırmacılar 'Ben bu anı daha önce yaşamıştım' şeklinde vurguladığımız dejavu olgusuna bu yönden bakarlar. Onlara göre dejavu olarak yaşadığımız şeyler daha önce rüyamızda gördüğümüz ve bilinçaltında saklanan kayıtlardır. Oxford Üniversitesi öğrencileri üzerinde yapılan bir diğer araştırma da ise, gördüğümüz rüyaların büyük bir kısmının geleceğe ait olduğu tespit edlimiştir. 

 John Dunne gibi rüyalarında geleceğe ait birtakım mesajlar alan birçok ünlü kişi bulunmaktadır. 1940'larda ünlü bir boksör olan Ray Robinson rüyasında bir gün sonra gerçekleşecek şampiyonluk maçını görmüştür. Rüyasında rakibini bir yumruk darbesiyle yere serdiğini ve öldüğünü gören ve bu rüyadan çok etkilenen Robinson maça çıkmak istememiştir. Ancak menajeri ve koçunun devreye girmesi hatta ikna etmek amacıyla bir papazın getirilmesi sonucu maça çıkmayı kabul etmiştir. Ancak rüyasında olduğu gibi rakibinin açığını yakalayarak attığı yumruk rakibinin bir daha kalkamamasına ve bir gün sonra hastanede ölmesine sebep olmuştur. Birinci Dünya savaşında bir onbaşı olan Hitler bir binada uyur vaziyette bulunuyorken rüyasında  bulunduğu binaya bir hava saldırısı yapıldığını görmüş ve irkilerek uyanmıştır. Rüyanın etkisiyle Hitler'in binayı terketmesinden kısa bir süre sonra binaya bir hava saldırısı gerçekleşmiş ve içeride bulunan diğer askerler ölmüştür. Hitler'in gördüğü rüya onun hayatını kurtarmıştır. Yine Arşidük Ferdinand ile Abraham Lincon ölümlerinin bir suikast sonucu olacağını önceden rüyalarında görmüşlerdir. Ünlü Roma İmparatoru Sezar'ın eşi Kapulina, Sezar'ın öldürüleceğini rüyasında görmüş ve senatoya gitmemesi için yalvarmıştır. Karısını dinlemeyerek senatoya giden Sezar, birçok bıçak darbesiyle vahşi şekilde katledilmiştir. 

  Malezya'nın dağlık kesiminde yaşayan barışçı Senoi kabilesinin rüyalara bakış açısı birçok psikolog ve spirutüalist araştırmacıyı bölgeye çekmiştir. Çünkü bu halk günlük yaşamları ile gelecek ile ilgili alacakları kararları rüyalarında gördükleri olay, kişi ve sembollere göre şekillendirmektedir. Bu kabilenin büyükleri çocuklarını çok küçük yaştan itibaren rüya kontrolü (lucid dream) yapabilme konusunda eğitmektedirler. (Rüyalarda korkunç simge ve varlıklarla savaşma). Bir Kaliforniyalı psikolog olan Eric Greenleaf bu kabilenin tekniklerinin kullanıldığı bir rüya labaratovarı kurmuştur. Bu labaratuvarda özellikle insanın korkuları üzerine eğilinmiş ve  deneklerin bu yolla korkularından kurtulması ve onlara savaşması amaç edinmiştir. Yapılan çalışmalar sonrası Eric Grenleaf rüyalardan yararlanılarak insanların korku ve endişeleriyle yüzleşmelerinin ve onları alt edebilmenin sağlanabileceğini iddia etmiştir. 

   Semavi dinlerde haberci rüyalar ayrı bir öneme sahiptir. Freud'un rüyaları; sadece insanın yaşanmışlıklarının, tecrübelerinin ve bilinçaltının bir sonucu olarak görmesi, semavi dinler açısından tüm rüyaları açıklama noktasında yeterli değildir. İslam inancında Allah'ın melekleri vasıtasıyla kalbe yansıyan ve gayba ait anlamlar içeren rüyalara rahmani rüyalar (sadık rüya, salih rüya) denilmektedir. Bu rüyalar insanın bilinçaltının eseri olmayıp, kalp gözüyle görülen rüyalar olarak değerlendirilmektedir. Bu rahmani rüyalar, Levh-i Mahfuzda (olmuş ve olacakların yazdığı kader defteri )  yazılı olan şeylerin kalp aynasına yansıma şeklinde ortaya çıkar. Hristiyanlıkta da haberci rüyalar, Tanrı'dan gelen rüyalar olarak isimlendirilmektedir. Bu rüyalar, kimi zaman gelecekte meydana gelecek kötü olaylar karşısında insanları uyaran ve geleceğe dair bilgiler veren rüyalardır. Yahudilikte de haberci rüyalar, tüm insanlar tarafından görülebilen ve Tanrı ile kul arasındaki irtibatı sağlayan ilahi kaynaklı rüyalar olarak görülmektedir.

  Rüya olgusuna bilimsel açıdan yaklaşan bazı bilim adamları farklı teoriler öne sürmüşlerdir. Bu teorilerden en yaygını; uykudayken beynimizin bilinçaltında bulunan milyarlarca veriyi alıp milyarlarca farklı varyasyonla harmanlaması sonucu yaşanabilecek birçok olayın provasının yapılması ve milyarlarca ihtimalden birkaçının gerçekleşmesi durumudur. Yani bir gün sonra ya da daha ileri süreçte karşılaştığımız olaylar bilinçaltının ürettiği bu milyarlarca senaryolardan biri ile örtüşebilir. Sigmund Freud'un öğrencisi olan Carl Gustav  Freud gibi rüyaları sadece bilinçaltı yaşanmışlıklara bağlamaz. Ona göre rüyaların kaynağını kollektif şuurun bir eseri olarak görür. Bu kurama göre, rüyalar bireylerin tecrübe ve yaşanmışlıktan oluşmaz. İnsanlık tarihinde yaşanan her olay, kültür, korku, tecrübeler ve ortaya konulan eserler zamanla işlenerek kollektif şuuru oluşturur. İnsanın rüyasında gördüğü tüm şeyler bu kollektif şuurun oluşturduğu olaylardır. Rüyaları, ilahi bir ses ve hiçbir zararı dokunmayan bir rehber olarak görür. Rüyalar, insan iradesi dışında, kendiliğinden ortaya çıkan doğanın birer sesidirler. Yani rüyaların insan iradesi ve bilinci ortadan kalktığı zaman görüldüğünü ifade eder.  Carl Gustav, bu düşünceleri sebebiyle bilim dünyası tarafından dışlanmıştır.

  Sonuç olarak,  hayatımızın yadsınamaz bir gerçeği olan rüyalara sadece bilinçaltımızın bir yansıması olarak bakmak bir çok açıdan yeterli değildir. Çünkü insanlar gördükleri rüyalarda o kadar farklı şeyleri tecrübe etmişlerdir ki, birçoğu için hala mantıklı cevaplar bulunamamaktadır. Bu konuda ortaya atılan birçok husus varsayımlardan öteye gitmemektedir. Çoğunlukla günlük yaşanmışlıklarımızdan ve pişmanlıklarımızdan etkilenen rüyalarımızın yanında, tamamen irade ve tecrübelerimiz dışında gördüğümüz rüyalar birçok açıdan büyük bir gizem olarak bizimle birlikte yaşamaya devam etmektedir. Gördüğümüz rüyaların tamamını hatırlayabilmenin bir yolunu keşfettiğimizde, hayatımızı ne şekilde etkileyeceği hususu büyük bir muammadır. Çünkü rüyalar vasıtasıyla, geleceğimize ait daha fazla mesaj ve ipucuları keşfettiğimizde, bunun hayatımıza yön vermede daha faydalı olup olmayacağını bilemeyiz. Bu birçok insanın hayatını tamamen rüya odaklı şekillendirmesine sebep olabilir. Belki de bu açıdan rüyalarımızın büyük kısmını unutmak bizler açısından çok daha faydalıdır. Teknoloji ne kadar gelişirse gelişşin, hakkında çok az şey bilebildiğimiz rüyaların ardındaki sır perdesi tüm ihtişamıyla insanlığın en büyük merak uyandıran gizemlerinden biri olmaya devam edecektir.

    

   

   

  Reenkarnasyon, ya da ruh göçü olarak da bildiğimiz olay, öldükten sonra ruhumuzun başka bir bedende yeniden canlanması ve hayatına devam etmesi sürecidir. Semavi dinler  tarafından reddedilen reenkarnasyon olgusu, bu dinlerden ortaya çıkan bazı mezhep ve inanışlar ile birçok antik Asya dinlerinde çok önemli bir yere sahiptir. Özellikle Şamanizm, Budizm ve Hinduizm dinlerinde ruh göçü bu inançların dünya yaşamına bakış açısını yansıtmaktadır. Yapılan araştırmalarda, dünya üzerinde bir milyardan fazla kişinin reenkarnasyon sürecine inandığı belirtilmektedir. Ünlü filozoflardan Platon ve Pisagor'un eserlerinde yer verdiği reenkarnasyon olgusunun geçmişi, Antik Mısır, Kent, Maya ve İskandinavya gibi çok eski medeniyetlere kadar dayanmaktadır. Günümüzde insanların reenkarnasyona karşı olan ilgileri öyle boyutlara ulaşmıştır ki, özellikle meditasyon, regresyon ve hipnoz terapileri adı altında kişiler önceki yaşamlarına ait izler bulmaya çalışmaktadır. Peki reenkarnasyondaki gibi ruh ölümsüz mü? Yoksa bilinçaltımız tarafından uydurulan sahte hayaller mi? Metafizik öğelerin etkisi var mı?

Dinlerin Reenkarnasyona Bakış Açısı



 Öncelikle dinlerin ve inanç sistemlerinin reenkarnasyona bakış açısını inceleyelim. İslamiyete göre; insanların öldükten sonra tekrar kıyamet günü diriltileceği, bu dirilmenin bir defaya mahsus olacağı ve ölümden sonra kişinin tekrar dünyaya gelmesinin mümkün olmayacağı inancı yer alır. (Mümin Suresi 99-100) Ancak İslamiyeti ve ayetleri yeniden yorumlayan Batiniler mezhebi, bazı ayetlerde reenkarnasyonun inancının üstü kapalı ve şifreli olarak verildiğine inanırlar. (Vakıa 60-61) Yine Nusayriler, Dürziler ve Yezidiler ile birlikte azınlıkta olsa, islam tasavvufunda reenkarnasyona ait bir takım inanış ve izler bulunmaktadır.



   Hristiyanlıkta da özellikle Katolik kiliseleri reenkarnasyon inancına karşı çıkarlar. Ruhun bir başka canlıya aktarılamayacağı, öldükten sonra hesap gününe kadar bekletileceği ve sonrasında yargılama olacağı görüşüne inanılır. Ancak özellikle 19'uncu yüzyıldan sonra ortaya çıkmış olan  Hristiyan temelli tarikat ve mezheplerde (Hristiyan Ruhsal Hareketi, Liberal Katolik Kilisesi, New Age Hristiyanları) ruh göçü kavramı geniş kabul görmüştür. Onlara göre reenkarnasyon kavramı hristiyanlıkta var olmakla birlikte zamanla İncil'in değiştirilmesiyle kutsal metinlerden çıkarılmıştır. Yine gelenekselci Museviler reenkarnasyon olgusuna karşı çıkarlar. Ancak en eski Yahudi topluluklarından biri olan ve dağlarda kendilerini herkesten soyutlamış olarak yaşamış olan Essenilerin kutsal metinlerinde ruh göçü kavramı ile ilgili bilgiler yer almaktadır. Bazı Yahudiler ilk insan olan Ademin ruhunun daha sonra Nuh, İbrahim ve Musa peygamberde tekrar hayat bulduğuna inanırlar.



 Diğer taraftan reenkarnasyonu inanışlarının temel felsefesi olarak savunan dinler mevcuttur. Şamanizmde insanın 7 canlı olduğu ve öldükten sonra ruhun, ruhlar diyarına geçtiği ve yeniden doğum için hazırlık yaptığına, Kızılderelilerde ise insanın öldüğünde ruhunun kurt alemine giderken gölgesini yeryüzünde bıraktığına inanılır. Gölge ile ruh tekrar birleştiğinde insanın yeniden doğuşu gerçekleşir. Yine Budizmde, reenkarnasyon sürecinin bir çark gibi sürekli devam ettiğine inanılmaktadır. İnanışa göre; bütün dünyevi zevklerden uzak durabilen bireyler bu reenkarnasyon çarkından kurtulur ve nirvanaya ulaşır. 

   Reenkarnasyona Bilimsel Yaklaşım



  Bilimsel olarakta reenkarnasyon üzerine araştırma yapan birçok bilim adamı ve spiritualist bulunmaktadır. Reenkarnasyonu bilimsel olarak inceleyen ilk bilim insanı Thomas Huxley'dir. Ancak Huxley'in çalışmaları daha çok teorik aşamada kalmıştır. Reenkarnasyonu bilimsel olarak en ayrıntılı inceleyen  ve günümüzde bu kadar popüler olmasını sağlayan bilim adamı ise Psikiyatrist Ian Stevenson'dur. Stevenson kırk yıl boyunca sürdürdüğü çalışmalarını genellikle reenkarnasyon olgusuna inanan ülkelerdeki çocuklar üzerine yoğunlaştırmış ve 2000 fazla denek (Adanalı Adnan vakası da bunlardan biridir) üzerinde çalışmalar yapmıştır. Çalışmalarında çok dikkat çeken sonuçlara ulaşmıştır. Deneklerin geçmiş hayatlarına ait anlatıkları birçok hususun doğru olduğunu tespit etmiştir. Yine bazı deneklerde önceki yaşamlarında ölümlerine sebep olan yaraların doğum lekesi olarak tekrar ortaya çıktığını otopsi raporlarından da yararlanarak gözlemlemiştir. Çok ilgi çeken tespitlerinden biri de, önceki yaşamdaki kronik rahatsızlıkların yeni bedende de devam ettiğine dair yaptığı araştırmalar olmuştur. (20 Açık Reenkarnasyon Vakası, Reenkarnasyon ve Biyoloji: Doğum İşaretlerinin Etiyolojisine Bir Katkı Cilt 1-2, Doğum İşaretleri ve Diğer Anormallikler, Batıda yaşanan 6 Reenkarnasyon Vakası başlıca eserleridir.)

  Ian Stevenson'un en çarpıcı örneği Beyrutlu bir çocuk üzerinde yaptığı çalışmadır. Bu Beyrutlu çocuk, önceki yaşamında bir motor ustası olduğunu, 25 yaşındayken plaj yolunda hız sınırını aşan bir arabanın kendine çarpması sonucu öldüğünü anlatmıştır. Ayrıca bu denek kendisine vuran araç sürücüsünün ve aile bireylerinin isimleri ile aile üyeleri ile geçmişte yaşadığı önemli olaylar hakkında bilgi vermiştir. Stevenson tarafından yapılan incelemede çocuğun anlattığı bütün hususların tamamen doğru olduğu, anlattığı şahsın Beyrutlu çocuğun doğumundan 2 yıl önce öldüğü ve iki aile arasında hiçbir bağın bulunmadığı tespit edilmiştir.



  Yaptığı çalışmalarla bilime birçok katkı sunan Doktor Carl Sagan birçok bilim çevresi tarafından kuşkuyla yaklaşılan reenkarnasyon olayının daha ayrıntılı ele alınması gerektiğini belirtmiştir. Ünlü araştırmacılardan Jim Tucker, bilincin kuantum ve atom altı seviyelerde bir enerji olması sebebiyle asla kaybolmadığına vurgu yapmıştır.  Yine Amerikalı bir tıp doktoru olan Robert Ranza ölümden sonra bilinç ya da ruh olarak tabir ettiğimiz olgunun atom altı parçacıklar vasıtasıyla evrende yol alacağını ve kimi zaman yeni bedenlere girebileceğini iddia etmektedir.  Kuantum mekaniğinin babası olan Max Plank da bilincin, fiziksel beyinden bağımsız olduğunu  ve öldükten sonra kaybolmadığını belirtmiş, reenkarnasyon olaylarının da yeni bir beyinle etkileşime giren bu bilincin bir sonucu olarak ortaya çıkmış olabileceğini ve bu bilincin etkileşime geçtiği yeni beyinde yaşanmış gibi anılar oluşturabileceğini savunmuştur. 

   Dünyayı Hayrete Düşüren Titu Singh'in Hikayesi



  Reenkarnasyon konusunda dünyaca ünlü bir diğer örnek 2.5 yaşında olan ve BBC'de belgeseli yayınlanan Titu Sing isimli bir Hintli çocuktur. Titu konuşmaya başladığı zamanlardan itibaren ailesine önceki yaşamından kesitlerden ve Agra şehrindeki evleri hakkında bilgiler vermeye başlar. Konuşma yeteneği arttıkça önceki yaşamı hakkında daha detaylı bilgiler vermeye devam eder. Eski isminin Sureys Vermo olduğunu, Ume isimli karısından iki çocuğunun olduğunu ve bir radyo tamircisi olarak çalıştığından bahseder. Başta ailesi tarafından dikkate alınmayan Titu, eski hayatında vurularak öldürüldüğünü ve cesedinin nehire atıldığını söylemesi üzerine bu ailede şok etkisi yaratır. Kendi ailelerinin bir parçası gibi davranmayan Titu'nun söylediklerini araştırmak için abisini Agra şehrine yollarlar. Agra şehrine giden Titu'nun abisi Uma adında 2 çocuk annesi olan dul bir kadınla karşılaşır. Daha ilginç olan ise, bu kadının Sureyş radyo isimli bir dükkanı işletmesidir.



  Uma isimli kadın Titu'nun abisini dinledikten sonra onu görmek istediğini belirtir. Abisi Titu'yu alarak Agra şehrinde bulunan söz konusu radyo dükkanına getirir. Titu karısını ve kendinden yaşça büyük olan çocuklarını hemen tanır. Ayrıca dükkandaki değişikliklerden ve karısıyla bahçelerine gömdükleri altınlardan bahseder. Bunları duyan Uma büyük bir şok yaşar. Çünkü Titu'nun anlattığı herşey ekiksiz doğrudur. Çok daha ilginci ise, öldürülen Sureyş Vermonun otopsi raporları incelendiğinde ortaya çıkar. Otopsi raporunda sağ şakağından giren bir kurşunun kafatasının solundan çıktığı belirtilmektedir. Titunun kafasında da kurşunun çıktığı yerde yara izi olduğu görülür. Zamanla hatırladığı şeyler artan Titu ölümüne ait daha detaylı bilgiler vermeye başlar. Normalde Sureyş Vermo'nun kimin tarafından öldürüldüğü bulunamamış ve dosya rafa kaldırılmıştır. Titu'nun yeni şeyler hatırlaması üzerine dosya tekrar açılır ve ilerleyen süreçte Titu kendisini kimin öldürdüğünü hatırlar ve bu isimi mahkemeyle paylaşır. Bu şahıs apar topar yakalanarak sorguya alınır ve Titu ile yüzleştirilir. Titu'nun anlattıklarından sonra şoka giren şahıs cinayeti işlediğini itiraf eder. Bu olay dünyada büyük bir ilgi çekmiş olsa da, kimileri tarafından ise bir kurgu olduğu düşünülmektedir. Dünyada buna benzer daha birçok çarpıcı reenkarnasyon vakası bulunmaktadır.

    Reenkarnasyon ve Cinler



   Özellikle müslüman ülkelerde reenkarnasyonla ilgili ortaya atılan bir diğer iddia çok dikkat çekicidir. Kuranda yeri olan ve enerji oldukları belirtilen cinlerin insanların vücuduna girerek birçok ruhsal ve bedensel hastalıklara sebep oldukları bilinmektedir. Panik atak, gögüs daralması, epilepsi, şizofren, migren ve alzaymır gibi pek çok önemli hastalıkların cinlerin insanlara verdikleri başlıca zararlar olduğu iddia edilmektedir. Yani, özellikle sinirsel rahatsızlıkların birçoğunun cin kaynaklı olduğu hususuna inananların sayısı yadsınamayacak seviyededir. Ülkemizde de özellikle ruhsal problemlerine tıpta çare bulamayan birçok insan rukye ve medyum olan kişilerden çare aramaktadır. Yine cinleri kullanarak insanlara zarar vermeye çalışan, büyü yaptıran ve onları kontrol etmeye ve iletişime geçmeye çalışan birçok insan bulunmaktadır.



   Cinlerin enerjiden meydana geldikleri, çok kolay ve hızlı mekan değiştirebildikleri ve çok uzun süre yaşadıklarına inanılır. Cinlerle iletişime geçen insanlar, kimi cinlerin binlerce yıl yaşadığını ve tarihe tanıklık ettiklerini belirtirler. Reenkarnasyon olayının da cinlerin bir eseri olduğunu iddia edilmektedir. İnsanların tüm yaptıklarını izleyebilen ve zihinlerine giren cinler, kişi öldükten sonra özellikle anne karnından itibaren başka çocukların vücuduna girip onlarla yaşamaya başlarlar. Çocuğun aklı başına gelmeye başladığında bilincine etki eden cinlerin 'Sen yeni bir bedendesin, önceki hayatında aslında şuydun, şurada yaşıyordun' gibi telkinlerde bulunduğu ve rüyalarını bu yönden etkilediğinden bahsedilir. Yani reenkarnasyonla yeniden doğduğunu iddia edenlere veri akışı ona etki eden cinler tarafından sağlanmaktadır. Özellikle şizofren hastalıklarında kişinin kendini tarihteki  ünlü biri (Atatürk, Hitler, Hz İsa vb.) olarak görmesinin de yine cinlerin insanlar üzerindeki etkilerinin bir sonucu olduğuna inanılmaktadır. Kişinin bilinç ve bilinçaltını ele geçiren cinlerin kişiyi istediği kişinin profiline sokabileceği iddia edilmektedir.



  Sonuç olarak, Reenkarnasyon olgusu gerek yaşanmış vakalar üzerinde gerçekleştirilen incelemeler, gerek bu konuda yapılan bilimsel çalışmaların bir sonucu olarak insanlarda en çok merak uyandıran gizemlerden birisi olarak popülaritesini korumaktadır. Öyle ki, ruhların sürekli yeni bedenlerde tekrar doğduğuna inanan insanlar, bir önceki yaşamlarında kim ve ne konumda olduklarını hipnoz ve regresyon terapileri ile aracılığıyla öğrenmeye çalışmaktadır. Yine reenkarnasyona şüphe bırakmayacak şekilde inanan kimi insanlar, ruhunun tekrar doğacağına olan inançları sebebiyle mutsuz olduklarını düşündükleri hayatlarına son verebilmektedir. Reenkarnasyonla geldiğine inanılan yara ve lekeler, öldükten sonra bilinç ve ruhun yolculuğu, ölüm deneyimleri, dünyaya birden fazla kez geldiğini iddia edenler kişiler, metafizik öğelerin, bilinçaltının ve rüyaların etkisi, dinlerin reddetmesine rağmen yaşanan tüyler ürpertici vakalar, olayın deneysel olarak test edilememesi, bütün bu olayların tamamen kurgu olduğunu düşünenler... Kısacası, reenkarnasyon daha uzun bir süre insanların kafasında büyük bir bilmece olarak yer etmeye devam edecektir.